اولین اصلاح موی زندگیم

هفده خرداد ۹۹ بود و من تقریبا داشتم شش ماهه می شدم که یهو مامان و مامان بزرگ تصمیم گرفتند منو کچل کنند و موهامو از ته بزنند که شاید موهام بعدا ضخیمتر و یکنواخت تر رشد کنه. بنابراین، یه روز عصر این دو نفر منو بردند حموم و ماشین مو زنی رو روشن کردند و افتادند به کله من که موهامو بزنند. منم همیشه این میون، گریه می کردم، چون ترسیده بودم. بعدش که همه موهامو زدند، یه دوشی با آب منو گرفتند و بردند بیرون حموم و لباسامو تنم کردند. منم بعد این که یه شیری خوردم و تو بغل مامان، به آرامش رسیدم، یه خواب طولانی رفتم. وقتی از خواب بیدار شدم، دیگه همه چی یادم رفته بود و خوشحال و خندون بودم. مامان و بقیه هم از دیدن قیافه کله کچل من کلی خندیدند و گفتند فندقی ، با سر کچل هم ماشالله ناز و خوشگلی و به سر گرد تو کچلی هم می یاد. منم راضی شدم از این تیپ جدیدم. حالا ایشالله این کار، نتیجه مثبت روی موهای من داشته باشه و موهامو قوی و یکنواخت کنه. خود مامانم مثل من در شش ماهگی موهاشو از ته زده بودند و الان موهاش پرپشت و ضخیمه. ببینیم تو مال ما چی پیش می یاد.
مامانم به اندازه وزن موهام که یک گرم بود، به قیمت نقره اون روز که ده تومان می شد، صدقه داد.

اینم عکس موهای من قبل اصلاح:

و اینم عکس من بعد از اصلاح مو:

لباس سربازی هم تنم کردند و شدم شبیه سربازهای وطن.